İMKANSIZIM

Psik0 Cuma Ekim 16, 2009 2:52 pm

Hiç ulaşamayacağımı bildiğim halde seviyorum seni..
Biliyorsun değil mi?
Gecenin karanlığı ne kadar yalansa, sen o kadar gerçeksin..
Tıpkı; o siyahlığı yok etmek için yakılmış lambalar gibi..
Bende ancak sensizliğimi karanlıkla sıvayabilirim..
Sen hiç olmayacaksın ki!
Göğsüme bastırdığım bedenin olmayacak mesela..
Ne ellerin olacak avucumda, bunları okuyacak gözlerin..
Ne de üstüne söyleyecek sözlerin..
Saçların olmayacak mesela..
Kulaklarımda sesin..
Yüzümde nefesin OLMAYACAK!!
Beni ne kadar çok sevdiğini anlatamayacaksın bana;
Dilin olmayacak..
Korkup rüyalarında beni çağıramayacaksın yanına;
Uykuların olmayacak..
Boynuma atılıp sarılamayacaksın bana;
Kolların olmayacak..
Yüzüme gezinip yanağımı okşayamayacaksın benim;
Ellerin olmayacak..
Yürüyüp peşimden gittiğim yerlere gelemeyeceksin benimle;
Ayakların olmayacak..
Beni hiç öpemeyeceksin, dudakların olmayacak..
SEN HİÇ OLMAYACAKSIN Kİ!
Hep bir parça eksik yaşayacağım..
Öte yanımda koskoca bir boşluk olarak kalacaksın..
Yerin hiçbir zaman dolmayacak..
Oysa;
Bütün hayatımı sana adayabilirdim..
Adı dua gibi çakardım dilime..
Sade ve sadece seni sevdiğim için..
Beni sevdiğin için yaşayabilirdim..
Ama sen hiç olmayacaksın..
Hep eksik kalacağım.. koskoca ve doldurulmaz bir boşlukta yaşayacağım..
SEN HİÇ OLMAYACAKSIN!!!!